A Chapada Diamantina e as praias do Coco

Folla de viaxe núm.. 3
Decidimos, alugar un coche entre os catro, e como tiña unha recomendación para visitar o parque Nacional da Chapada Diamantina, ala fumos.

[DDescrición imaxe]

Parque Nacional da Chapada Diamantina

Dicir en primeiro lugar, que vaias a onde vaias, sempre vas a atopar un atasco que pode ser unha hora ou dous, —si te confundes— ...Os brasileiros non conducen mal, (comparados cos rumanos ou marroquíes) pero adoitan conducir moi agresivamente, ou sexa, que tes que estar moi atento aos cambios de faixa -ou carril-. A distancia que temos que percorrer é de case 500 kms., e as estradas non axudan. (Á volta un simple accidente de nada provou kms. de retención). Cando chegas ao destino, atopas unha pequena vila (Lençóis) moi coqueta e colonial de pranta baixa. Todo o pobo, ou case, vive do turismo de montaña.

Así que decidimos contratar un guía, porque estábamos avisados, que os sendeiros non estan sinalizados. Luciano (o guía) xa nos avisa que 1 día non chega a nada, e que deberíamos estar polo menos tres ou catro días. Lamentablemente, os únicos que íamos co ánimo, eramos só Sito e eu. Asi, unha pequena excursión, baños nas pozas, e volta.

Ao día seguinte, a pesar do cansanzo decidimos, tirar para a costa dos cocos, así chamada polos idílicos skyline de areira, cocos, chiringuito desartalado, mal pintado con cores chillóns e cervexa a esgalla (Iso din que é a Skol). Aqui podes visitar Arembepe ( a minha preferida), praia forte,...

[DDescrición Imaxe]

Preto de Arembepe, hai un poboado hippie, onde din que viviu alá polos 60-70, Janis Joplin e Mick Jagger. A paisaxe é brutalmente virxe e fermosa. As ondas en consoancia, non permiten un baño placentero, pero polo menos están limpas. No poboado descubrimos a Luis, un Lugareño, moi amable que nos ofrece ver a súa casa, e un pouco de conversa.

Hoxe dous días despois, cun pouco de saudade, porque Sito e Raquel marcharon na procura dos seus destinos en Brasil, estou aposentado no hotel cunha pequena diarrea, froito —supoño— da auga coa que limparon a ensalada e os legumes que acompanãron un saboroso peixe, semellante ao robalo «Dicentrarchus labrax» (Por certo, aqui son espectaculares en sabor e tamaño), baixo unha palmeira ao borde dunha praia semideserta;